Mevlana Mesnevi yazı dizisi 97

 Emirü'l- Müminin Hz Ali (kv)'nin arkadaşı mağluba: ''Sen yüzüme tükürünce savaştaki ihlasa kabaran nefsimin karışması seni öldürmeye mani oldu'' demesi

Müminlerin emiri o şahsa dedi ki; ''Ey yiğit! Bil ki savaşırken?''

''Sen yüzüme tükürünce nefsimde hadsiz kin peyda oldu.''

''Birden Hak yolunda savaşma niyetime nefsim de karıştı. Hakk'a ait işlerde ise ortaklık reva değildir.''

''Sen ki Hakk'ın eseri olarak yaratılmışsın, kendin için öldürmekten men edilmişsin.''

''Halka cari olan Hakk'ın emridir. İzin olmadan kimse kızamaz.''

Kafir, bu sözü işitince kalbinde öyle bir nur parladı ki zünnar (papas kuşağı, küfür alameti) nı kopardı.

Dedi ki, ''Eyvah! Ben bilgisizlikle ne yapmışım? Ben seni başka türlü sanmıştım.''

''Adalette sen (Tanrı huylu) terazi, belki terazinin doğruluğu gösteren (dili) imişsin.''

''Meğer bana anamdan babamdan daha çok doğru yolu gösteren sen imişsin.''

''Hilafsız o kandilin kulu kölesiyim. Senin çerağın da ondan aydınlanmıştır.''

''O nur denizi böyle bir inci izhar eder de, ben kölesi olmaz mıyım?''

''Bana şehadet kelimesini söyle. Seni zamane insanlarının en yücesi gördüm.''

Onun soyundan ve kavminden elli kişi kadarı bu aydın dinin bendesi oldu.

Hilim kılıcıyla o temiz kimse, bu kadar insana rehber oldu.

Hilim kılıcı demir kılıçtan keskin, belki yüzlerce askerden daha üstündür.

Eyvahlar! Birkaç lokma yenmişti, bundan fikir coşkunluğuna donukluk geldi.

Buğday yüzünden Adem'in güneşi, bu suçtan ötürü ayı tutuldu.

İşte gönlün lütfunu gör! Bir avuç çamur ayı nurundan ayırdı.

Ekmek, manevi olursa faydalıdır. Maddi ekmek olunca safası kalmaz.

Deve, taze dikeni yiyince lezzet ve fayda için doğru yolu bulur.

Yeşilliği, tazeliği gidip kuru diken olunca deve ondan birkaç lokma yese,

Damağını, ağzını yaralar. Gül tatlısında (yetişmiş gülden) zehir ve kılıç olması ne yazık!

Ekmek de manevi oldukça taze diken gibidir. Maddi oldukça kurur, sertleşir.

Ey nazenin! Bundan önce iyi ekmeği yemeğe alışmıştın.

O ümit, kuru dikeni de yedirmek istedi. Ama artık mana toprağa karıştı.

O kuru ve sivri diken toprağa karıştı. Ey deve! Ondan sakın, kaç.

Artık sus! Söz pek tozlu ve karışık geliyor. Kuyunun ağzını kapat, zira suyu bulanık...

Ta ki onu Hak, tertemiz eylesin. O bulandırdı, O temizler.

Sabırlı ol. Maksadına kavuşmada acele etme. Sabret. Doğrusunu Allah daha iyi bilir...