Mevlana Mesnevi yazı dizisi 82

 Harut ve Marut hikayesinin sonu ve onların Babil kuyusunda dünya azabı ile cezalandırılmaları

Cihan halkının günah ve kötülüklerini Harut'la Marut görünce,

Kendileri kusurlu ve edebi terketmiş oldukları halde, öfke ve hiddetten ellerini ısırıyorlardı.

Bir çirkin aynaya baksa yüzünün çirkinliğini görüp başını çevirir.

Kendini beğenen, kimde bir kusur görse onun kalbini cehennem ateşi parlatır.

Böbürlenmesini din için bir hamiyet, nefsinin kibir ve azametini bir gayret zanneder.

Din gayretinin bir izi, nişanı vardır. Onun ateşiyle cihan yeşerir.

Onlara Allah, ''Siz nurdansınız, insanları kınamaya layık görmeyin.''

''Ey gök kulları! Şehvetsiz olduğunuza şükredin.''

''Sizde o manada bir terkip olsaydı gökler size mesken olmazdı.''

''Sizde bir masumluk görülüyorsa, şüphesiz bu benim korumamın, benim masumluğumun aksidir.''

''Bunu kendinizden sanmayın, bendendir. Şeytanın hilesinden sakının, o düşmanımızdır'' dedi.

Hz Peygamberin vahih katibi de bu şekilde hikmeti kendinde gördü, denir.

Tanrı kuşlarıyla beraber uçtuğunu sandı. Kötü ıslıktan güzel sesler duydu.

Kuşların sesini vasfedip duran onların sırrına nasıl vakıf olur?

Tut ki bülbülün ötüşünü öğrendin. Gülün sırrını anlamaya imkan var mı?

Anlasan da ancak şüphe yoluyla, sağırın dudak hareketlerinden anladığı kadar anlarsın.